Ambulancemedewerkers die een jongen op straat laten liggen, omdat hij onder invloed is van drugs. Door de krachten te bundelen willen Moedige Moeders aan dergelijke praktijken een eind maken. ‘Ouders van verslaafde kinderen worden nog vaak van het kastje naar de muur gestuurd.’
Afgelopen zaterdag hebben de elf werkgroepen Moedige Moeders zich verenigd in de landelijke Stichting Moedige Moeders Nederland. De werkgroepen, waarvan de eerste in 2004 in Volendam werd opgericht, bieden ondersteuning en advies aan ouders van aan alcohol- en/of drugsverslaafde kinderen. Daarnaast proberen ze in hun gemeente of regio de hulpverlening en voorlichting over de gevaren van overmatig middelengebruik te verbeteren.
Met de krachtenbundeling hoopt de stichting meer invloed te kunnen uitoefenen op het landelijk verslavingszorg- en drugsbeleid. ‘Feitelijk’, zegt Cobi Crucq, woordvoerster van de stichting Moedige Moeders, ‘kwam het initiatief voor de landelijke stichting van enkele Tweede Kamerleden van het CDA. Politici willen liever met één overkoepelende organisatie praten, dan met allerlei verschillende belangengroepen.
Het eerste wat volgens Crucq moet gebeuren is betere samenwerking tussen politie, justitie en verslavingszorg. ‘Ouders die hulp zoeken voor hun verslaafde kinderen worden vaak van het kastje naar de muur gestuurd, of ze worden niet serieus genomen.’ Daarvan heeft ze voorbeelden te over. ‘Een moeder vond haar zoon op straat liggen, doodziek, de situatie was volgens haar levensbedreigend. Ze belde de politie. Die stuurde een ambulance. Maar toen die kwam, namen de ambulancemedewerkers hem niet mee, omdat hij onder invloed was van drugs.’
Het komt ook regelmatig voor, zegt Crucq, dat jongeren na een gedwongen opname binnen een week weer op straat staan, omdat hun formulieren niet in orde zijn, of omdat ze weglopen. ‘De hulpverlening laat het daar dan gewoon bij. Sowieso is het voor ouders lastig om hun verslaafde kind gedwongen te laten opnemen. Er zijn allerlei mazen in de wet, en die wij willen dichten. Verslavingszorginstellingen zouden verslaafde jongeren ook direct moeten helpen in plaats van hen maanden op een wachtlijst te zetten.’
Daarnaast wil de stichting dat het voor jongeren veel lastiger wordt gemaakt om aan alcohol en drugs te komen. ‘Er moet veel strenger worden toegezien op leeftijdsgrenzen. Maar ouders vinden te weinig gehoor. De impact van overmatig drugs- en alcoholgebruik onder jongeren wordt doorbeleidsmakers zwaar onderschat.’
Met de krachtenbundeling hoopt de stichting ook meer landelijke bekendheid te krijgen, waardoor het aantal werkgroepen kan worden uitgebreid. Tot nu toe gaat het alleen om werkgroepen in kleinere gemeenten als Spakenburg, Soest en Dedemsvaart. Crucq: ‘Juist in die kleine gemeenten is het taboe op het hebben van een verslaafd kind zo groot. Mensen kennen elkaar en durven er nauwelijks voor uit te komen dat ze met die problemen worstelen. Het wordt toch gezien als falend ouderschap, ook al kan de beste ouder zoiets overkomen.’
