Stichting luidt noodklok over invoeren staatswiet
Drugsmanifest
Het afgelopen jaar werden meer drugs dan ooit ingevoerd, onderschept, gebruikt en dus meer nieuwe slachtoffers gemaakt. Een jaar geleden ondervond Bep Kuijsters dat toen ze haar zoon Nick aan een drugsverslaving verloor. „Het is zó’n groot maatschappelijk probleem. Denk niet dat het jou niet kan overkomen. Naast liefde en een goede opvoeding moet je gewoon geluk hebben.”
| Eddy Veerman
In 2014 richtte Bep Kuijsters al Moedige Moeders Drimmelen op, als vijftiende afdeling in Nederland van de stichting waarin ouders van drugsverslaafden zich verenigen.
Ans van Zeeland, voorzitter van Moedige Moeders Nederland vult Bep aan: „Een groot deel van de jeugd is zichzelf aan het vernietigen en de politiek kijkt ernaar en reguleert van alles. Wij vinden daarom de plannen van politieke partijen voor het invoeren van staatswiet ondoordacht en roepen tevens familieleden van drugsgebruikers op om op onze site een manifest te ondertekenen (’Mijn kind/broer/zus gebruikt’), om die aan te kunnen bieden in de Tweede Kamer. En de noodklok te luiden.”
Loskomen
Als 23-jarige accountant stond Nick goed in het leven. Tot hij, naast alcohol, in aanraking kwam met GHB. Het begin van het einde. Ondanks verschillende opnames in klinieken, viel hij in de loop der jaren telkens na korte tijd ten prooi aan de verleidingen. Bep: „Elke keer datzelfde riedeltje. ’Kun je geld overmaken, mam?’ En ’Kom je me halen, mam?’ Op een gegeven moment zei ik: ’Nee, jongen’. ’Maar dan ga ik dood’, zei hij, toen hij weer in de goot lag. Ik kan me voorstellen dat mensen die reactie niet begrijpen. Tot je zelf erin zit. Want ik heb daarna ook heel hard gejankt. Maar het moest. Ik móest na jaren van ellende loskomen van Nicks verslaving. Ook al zei mijn hart iets anders, ik moest mijn hoofd volgen. En iemand kunnen laten gaan, dat gebeurt ook uit echte liefde.”
„Na vele omzwervingen was hij uiteindelijk veertien maanden clean binnen het 12 stappen-programma. Ondertussen was ik MM Drimmelen begonnen. Dat vond hij ’stikstoer’. In die tijd hebben we de Nick leren kennen zoals hij eigenlijk was. Een heel zorgzame, perfectionistische en vooral betrouwbare man. Maar ook kwetsbaar, impulsief en gevoelig.” Dat laatste bleek daarna. Nick, inmiddels werkzaam bij de Belastingdienst, raakte na een verbroken relatie weer aan lager wal en meldde zich weer bij de Daklozenopvang.
Bep: „Eenmaal in een gehuurde kamer begon het gebruik opnieuw. En nam hij zoveel verschillende spullen, dat zijn hart het op 32-jarige leeftijd begaf. Nick wilde niet dood. Tijdens zijn uitvaart kreeg hij van iedereen een groot applaus. Dat verdiende hij, hij heeft zó hard gevochten, maar uiteindelijk heeft de verslaving van hem gewonnen. We zijn zo trots dat wij zijn ouders mochten zijn. Weet je: als liefde verslaving kon genezen, was niemand meer verslaafd. En zo is het natuurlijk. Wij hielden zoveel van onze Nick, maar onze liefde heeft hem niet kunnen redden.”
„We proberen weer ons leven te leiden, te genieten, waarbij vooral iets doen met de kleinkinderen de accu oplaadt. Ik blijf me inzetten voor Moedige Moeders. Ik krijg er Nick niet mee terug en mis hem ontzettend, maar hij zou ook niet willen dat ik niks doe met de ervaringen die in mijn rugzak zijn gedropt. Met zijn spirit ga ik door. Er zijn zoveel ouders die in deze ellendige situatie zitten of kunnen komen. Daarvoor zijn wij er, voor lotgenotencontact als ervaringsdeskundigen, alsmede om ouders en kinderen door te verwijzen én om het drugsgebruik terug te dringen, zodat we anderen besparen wat ons is overkomen.”
Klik
